गजल
Published on
10:10:00 PM //
-अशोक गौतम "क्षितिज"
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHu4TkRBlNAbEnRa9_ze8yYIEbn_Swa1pxViHzccDvW-_G2oq5dclGzCwjk-h0gLZh1StGZP4JqcXdGeSlJXRAd5VraZMjvnlBM7sN4KYPoWXzwTV0vYOojvT8e7myKjffuHq_vrsGYoTT/s200/%25E0%25A4%2585%25E0%25A4%25B6%25E0%25A5%258B%25E0%25A4%2595.jpg)
ठट्टा गर्दै म त पोथी हजुर त भाले भन्थीन ।
हात माथी हात राखी संगै जिउने वाचा गर्दा,
सधै हजुर साथमा भए संसार झाले माले भन्थीन ।
हामी दुई को मिलन भयो पछिकालाई टक्कर दिन्छु,
कोही कसैले नजर लाए खालास चप्पल साले भन्थीन ।
दिदीको नी लभ म्यारीज भो मैले पनि यसै गरे,
कहिले कांही माइत जांदा मार्ने होलान वाले भन्थीन ।
संग संगै विताएका विगदका ति रात संझिदै,
मन वुझाउन सिरानीलाई अंगालो मा हाले भन्थीन ।
तन मात्र अलग्गै हो मन मुटु एउटै हाम्रो,
त्यै मनको "क्षितिज" वाट चिहाउन थाले भन्थीन ।
गुल्मी पौंदीअमराई-३ मा पनि मेरो रस्ती वस्ती
हाल- अरबको तातो बालुवाबाट
0 प्रतिकृयाहरु