भित्तामा अडेस लागेर आफ्नो बाबुको जीर्ण शरीर र शुष्क अनुहारमा नियालिरहेको थियो वसन्त ! उसका आँखाअगाडि खाटमा लम्पसार पररिहेका ८४ वर्षिय वृद्ध पिता अनि खाटमुनि मलिनो अनुहार पारेर बसिरहेका अन्य थुप्रै गाउँले र पि्रयजन थिए। बाबु जीवन र मृत्युको दोसाँधमा थिए अनि वसन्तचाहिँ सबैको अनुहार ताक्दै उनीहरूले बारम्बार आफ्ना बाबुका बारे व्यक्त गररिहेका विभिन्न प्रतिक्रिया चाहेर/नचाहेर सुनिरहेको थियो। प्रत्येकपल्ट नेपाल आउँदा सुनिने त्यस्ता प्रतिक्रियाबाट वास्तवमा ऊ अभ्यस्त पनि भइसकेको थियो।