यसरी भयो हर्दिनेटामा बस दुर्घटना
Published on
5:30:00 PM //
म ट्रक चालक हुँ। केहिदिनको विदामा अर्घाखाँची मरेंग–७ को घर गएको थिएँ। आईतबार बिहान करिव ६ बजेतिर तम्घासबाट बस चढेर बुटवल हिडेको थिएँ। सबै सिट भरिएको थियो। म बसको ढोका नजिकै डण्डी समाएर उभिएको थिएँ।

मैले टाउको माथिको डण्डी समाएको थिएँ। बस पहिलो भर्ल्याङ् खादा मेरो टाउको ठोक्कियो, तर मैले डण्डी पक्रेर शरिरलाई नियन्त्रणमा लिएँ। तल पुग्दासम्म बसले करिव ७/८ भर्ल्याङ् खाएको थियो। बसको मध्य भाग फुटेर बसबाट उछिट्टिएर मान्छेहरु खस्न थाले। यतिबेलासम्म म पुरै होसमा थिएँ। अचानक मैले समाएको डण्डी भाँचियो। म पनि बसको ढोकाबाट उछिट्टिएर बाहिर हुत्तिएँ। टाउको र निधारमा चोट थियो। म उठेर हिँडे। माथि निस्कन लाग्दा भिरमा दुई बर्षकी बच्ची अड्केर रोएको देखेँ। उनको टाउकोमा चोट थियो, रक्ताम्य थिईन्। उनलाई उठाएर सुरक्षित ठाउँमा राखेँ। गाउँलेहरु आएर मलाई माथि सडकमा निकाले। मेडिकलमा एउटा नदुख्ने सुई लगाएर मलाई गाडीमा मिसन अस्पताल ल्याइयो।
म आफू पनि सवारी चालक भएकोले बस ड्राइभरको चाला मलाई निको लागेको थिएन। उनी ट्रकलाई थप यात्रु खोस्न नदिन र उछिनेर रिस फेर्ने धुनमा थिए। चालकले रिसलाई नियन्त्रणमा राख्नु पर्छ। तर उनले रिस फर्न खोज्दा यति धेरै मान्छेको ज्यान गयो।
घाईते विकसंग मिसन अस्पतालमा गरिएको कुराकानिमा आधारित : गोकुल विक (घाईते)
साभार: दैनिक पत्रीका